Δανείζομαι από την στήλη "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ" του περιοδικού "Θαλασσινοί Απόηχοι"μιά έρευνα του Αρχ/ρχου (ΥΦ)ΠΝ ε.α. Παναγιώτη Γ.ΠΑΠΑΦΡΑΓΚΟΥ, προκειμένου να μάθουμε εμείς οι Νεοέλληνες τον χατακτήρα του ΕΛΛΗΝΑ πριν 2.500 χρόνια και ας γίνει σύγκριση με αυτόν του σήμερα. "ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΜΙΣΕΛΛΗΝΑ Χένρυ Κίσσιγκερ και στους γειτόνους μας ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ". Το κείμενο είναι από τους "Οξυρύγχειους Παπύρους" και είναι επιστολές του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου προς τον φίλον του Ρωμαίο Ανθύπατο στην Αχαϊα, τον Ατίλιον Νάβιον. Γράφει, λοιπόν,ο Μενένιος Άπιος: "Ο Έλληνας είναι πιο εγωϊστής από εμάς και από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι "πάντων χρημάτων μέτρον" κατά το ρητόν του Πυθαγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το εγώ των Ελλήνων..... Συνεχίζει εξυμνώντας τα προσόντα και καταλήγει.... Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου (¨Εκλεψαν όλο το αρχαίο Ελληνικό δίκαιο) και το ελληνικό άτομο περιφρονεί το νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του..... Α! πόσο χαίρεται ο Έλληνας την εύστροφη καταδολίευση των νόμων και τους σοφιστικούς διαλόγους που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη..... Ο Έλληνας έχει πιό αδύναμη μνήμη από εμάς και γι'αυτό έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις. Ατίλιε Νάβιε, θέλεις να σαγηνεύσεις την εκκλησία του Δήμου σε μια ελληνική πόλη; Πες τους: Σας υπόσχομαι αλλαγή! Πες τους: Θα θεσπίσω νέους νόμους. Αυτό αρκεί.... Οι Έλληνες λίγα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια.... Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης.... και εν τούτοις 400 χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων, πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων. Πως, άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη το διακήρυξε και ο Σταγειρίτης (Αριστοτέλης) ξεχωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Αλλά δεν τα ακούει αυτά ο Έλληνας..... Το ανυπότακτο σε κάθε πειθαρχία, η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος, η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας, σπρώχνουν σχεδόν τον Έλληνα να θεωρεί τον εαυτό του πρώτον μέσα στους άλλους.... Από αιώνες ταλαιπωρεί την ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του Έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες, από την Θράκη μέχρι την Κρήτη και από την Ήπειρο μέχρι την Κύπρο. ( σ.σ.καμία διάκριση μεταξύ Μακεδόνων, Θρακών, Πελοποννησίων, Αθηναίων κλπ)
Ο εγωϊσμός δεν κάνει μόνο τους Έλληνες κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες στον πόλεμο.... Μα δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο Έλληνας γενναίος και άξιος μαχητής, αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς γιατί η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική, σαν των περισσοτέρων λαών, αλλά ατομική. Γι'αυτό δεν ΦΟΒΑΤΑΙ και εκεί που βρίσκεται μόνος του να ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕΙ στην ξενιτιά, στο παράτολμο ταξίδι, στην εξερεύνηση του αγνώστου. Γι'αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτέ και θεμελίωσε για αιώνες αποικίες ΕΞΩ από τις ΗΡΑΚΛΕΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ και πέρα στα χιόνια της ΣΚΥΘΙΑΣ. ( σ.σ. Οι ρωμαίοι καταμέτρησαν 1440 καθαρά Ελληνικές Πόλεις στη Μεσόγειο και εκτός αυτής, με πληθυσμό που ξεπερνούσε τα 20 εκατομμύρια ). Τολμάει αυτά τα παράτολμα ο Έλληνας γιατί είναι γενναίος και παίκτης. Παίζει την περιουσία του, την ζωή του, κάποτε και την τιμή του. Γεννήθηκε για να δρα μόνος.... Εμείς αντίθετα, από τα χρόνια τα παλιά είμαστε μια υπέροχα οργανωμένη ΑΓΕΛΗ... Οι Έλληνες δεν μοιράζονται τίποτα και με κανέναν. Το εθνικό τους τραγούδι (σ.σ. πρόκειται για την Ιλιάδα) αρχίζει μ'έναν καυγά γιατί θελήσανε να κάνουν μοιρασιά ανάμεσα σε άνδρες και μοιρασιά δεν δέχονται. Ατίλιε Νάβιε, πρόσεξε την υπεροψία και την φιλοτιμία των Ελλήνων. Μην π λ α ν ά σ α ι. Έχουν την ευαισθησία των ξεπεσμένων ευγενών, είναι γκρεμισμένοι κοσμοκτάτορες, ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε....". Από αυτά και άλλα που αναφέρονται στις μεταφρασμένες επιστολές, αποδεικνύεται η προέλευση του χαρακτήρα των νεοελλήνων και οι δυσκολίες τους να σεβαστούν τους νόμους χωρίς επίμονη προπαρασκευή και ηθική πειθώ.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου